♥Hafsa's diary ♥

Bir türküyü anmak gibi yaşamak...Hayat tüm hızıyla akarken benimki yaşarken durmak. Durdugum duraklarda birazda ufak kırıntılar toplamak.Güneşi topluyorum mesela her sabah,kışın soguk kokusunu ve demlenmiş bir fincan çayın buharını.Hızın içinde yavaşlığı,hüznün içinde güzelliği,gözyaşlarımda sakladığım hasretin titrekliğini.Yolun agırlığı içsel yolculuklarımın başlangıcı.Uzaklaşmak istiyorum.Lakin kendime biraz daha yakınlaşmak.İçime,kendi içime yaptığım yolculuklarım var benim.En fazla kendimi buldugum.Yaşarken durdugum duraklardan biri kendi kelime duragım. Agzımın içinde çevirip durdugum şekerlemeler gibi tatlı bir his var adımlarımın önünde,eğilip topladığım.Bazen bir türkü gibi mırıldadığım..Yaşamak durağında başka bir bahara doğru sürüklendiğim,Tazeliğin kokusunu duyumsamak biraz da sanki... Temizlendikçe tazelenmek.Yolun akışında bereketlenmek.Yaşamak türküsüdür,acılara rağmen gülümseyebilmek.Yolun öğreticiliğinde içine dönüp bir daha bakabilmek,kırılan parçaları bu kez daha sag

 Gözlerim buğulu,her an yağmaya hazır bulutların rengi gibiyim.Gri bir hava,içim daha soğuk dışarının ayazından.Sarıyorum kollarımla kendimi ama nafile..Yumuşacık bir hırka arzuluyorum,Demlenmiş bir fincan çay,plakta eski bir ezgi,cam kenarın da garip bir yalnızlık, bir mumun titrek alevi gibi çarpan kalbimi kıvırıyorum ve yaslıyorum başımı nefesimden bugulanmış camlara... Hayaller,kuruyan yapraklar gibi dökülüyor yalnızlığın bağrına... Düşen takvim yapraklarında,günlerin ardı sıra yarışında ve en fazla zamanın kıvrımlarında saklanmış ay ışığında...Bazı geceler daha fazla arıyorum ay ışığını,daha fazla anlatıyor zamanın hızını ve daha fazla sarıyor yanlızlığımı... Vaktin ağırlığının nedenidir uzun mesafeler.Yollar gibi uzuyor umuda dair hayaller...Özgürlük şiirlere bir konu olmaktan öteye geçmiyor.Gökyüzü daima umuda ve kuşlara yuva. Hayaller ise zihinlere çizilmiş boş bir çerçeve...                          ~ Sevgiler~                               🤍

  Bir sonbaharı daha uğurladık. Geçiyor mevsimler de hayatımızdan bir bir kim bilir kaç mevsim daha geçireceğiz.Ya da bir sonbahar daha geçer mi ömrümüzden... Ömür dediğin sayılı bir kaç şiir... O şiirin başrolü bazen bir hüzün yağmuru bazen bir sevinç şıngırtısı...Bazen bir gönül yarası,bazen içli bir şarkı.. Mevsimler değişiyor.İnsan da tıpkı mevsimler gibi hiç durmadan değişiyor.Büyüyor.Olgunlaşıyor.İnsan insana benziyor.Aynada ki aksine,değişen çehresine,saçlarına düşen yıldızlara,incecik kaz ayaklarına...Bunlarla beraber zamanın hızına,atbaşı koşturan akrep ve yelkovana,vaktin evladına... Sevdiğine duyduğun özleme,mesafelerin hasret çekenlere ağır gelmemesi yada gelmesi bilemiyorum.Çoğu şeylerin irademiz dışında gelişmesi.Acziyetimizin en büyük delili... Bir yaprak bazen düşen bir yaprağın üzerinde arıyorum güneşin ışıklarını.Bir sonbahar daha uğrar mı? gelir mi ? Ya da ömrüm bir sonbahar daha görmeye muvaffak olur mu? Sensiz geçen üçüncü bahar...Kim bilir hayatımdan kaç bahar dah